Η ιστορία του νησιού της Σαντορίνης δεν έχει καθοριστεί από πολέμους, κατακτητές, πειρατές και λεηλασίες. Έχει κυρίως στιγματιστεί από το ενεργό ηφαίστειό της. Το νησί κατοικήθηκε για πρώτη φορά το 3000π.Χ. από Φοίνικες. Τότε ονομαζόταν Στρογγύλη, λόγω του στρογγυλού σχήματός του. Το 1450π.Χ. μια ισχυρή ηφαιστειακή έκρηξη κατέστρεψε ολοκληρωτικά το νησί, το οποίο έμεινε ακατοίκητο μέχρι το 12ο αιώνα που έφθασαν στο νησί οι Λακεδαιμόνιοι και άρχισε να ανθίζει ένας νέος πολιτισμός. Ακολουθούν τα βυζαντινά χρόνια, η κατάληψη του νησιού από τους Ενετούς το 1204 και η μετονομασία του σε Σαντορίνη από το όνομα της εκκλησίας Αγία Ειρήνη (Santa Irini). Το 1579 η Σαντορίνη προσαρτήθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και ανέπτυξε ναυτιλία και μεγάλη εμπορική δραστηριότητα. Το 1830 προσαρτήθηκε στο νέο Ελληνικό κράτος, ενώ το 1956 ένας νέος ισχυρός σεισμός προκάλεσε νέες μεγάλες καταστροφές. Το υποβλητικό σαντορινιό τοπίο μαρτυρά την ιστορική διαδρομή του νησιού: το ηφαιστειακό τοπίο της Καλντέρας, οι παραλίες με τη μαύρη άμμο, τα ανάγλυφα βράχια, οι γκρεμοί, οι αρχαιολογικοί χώροι, τα καπετανόσπιτα, τα παραδοσιακά υπόσκαφα, η κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, τα αμπέλια, τα μποστάνια πάνω στις πεζούλες.